• Welkom bij v.v. Bavel Sportpark de Roosberg

    Programma

    Uitslagen

  • Wel een beker, geen platte kar voor de JO12-2

    15 dec 2020
    |
    • 0
  • De afgelopen weken werden er geen competitiewedstrijden gespeeld. De velden van v.v. Bavel waren niet helemaal verlaten, want jeugdteams mochten trainen en speelden af en toe onderling een wedstrijdje. Hoe was het om op de velden te zijn? Jan-Willem de Koster is trainer en coach bij de JO12-2 en ook nog trainer bij de JO13-2. Hij vertelt over zijn ervaringen. 

    Ik moet allebei mijn zonen tevreden houden natuurlijk, daarom ben ik bij twee teams actief, lacht Jan-Willem. Op het moment dat mijn oudste zoon ging voetballen ben ik trainer geworden, dat was nog bij WDS’19. Toen we naar Bavel verhuisden zijn we van club veranderd en het bevalt hier ontzettend goed.

    Bij beide teams ervaar ik veel luxe doordat we meerdere trainers, coaches en leiders hebben. Het is heel leuk om met de spelers bezig te zijn. En in deze tijden extra belangrijk om er een keertje op uit te kunnen. Natuurlijk proberen we die jongens ook wat bij te leren. 

    Plezier
    Het plezier is het belangrijkste, dat is zo wanneer er competitiewedstrijden gespeeld worden en dat is nu ook zo. Ik zeg altijd tegen de spelers dat ik niet verwacht dat iemand ooit Barcelona zal halen, daarom kunnen ze maar beter plezier maken.

    De trainingen zijn niet anders dan tijdens de competitie. We zijn veel bezig met de basisvaardigheden, het veld groot en klein maken, omschakelen en techniek. Voor nieuwe oefeningen is er genoeg inspiratie te halen, lukt het zelf niet dan zijn er altijd andere trainers die helpen en op internet is ook genoeg te vinden. De spelers doen het liefst de hele training partijtje, maar we moeten ze ook wat andere dingen leren. Op zaterdag mogen ze de hele tijd partijtje doen. Natuurlijk kan ik zelf ook nog wat leren als trainer, volgend jaar ga ik de cursus voor juniorentrainer volgen.

    Plezier is dus het sleutelwoord voor Jan-Willem. En bij de JO12-2 werd veel plezier gemaakt, daar hielpen de resultaten ook een handje bij. Zes wedstrijden gespeeld, zes gewonnen. Onbedreigd ging Bavel richting het kampioenschap, maar toen werd de competitie afgebroken. Natuurlijk hebben we wel een beker uitgereikt, maar voor die jongens is het toch jammer dat ze niet op de platte kar door het dorp zijn gereden.

  • Wedstrijden als hoogtepunt
    Ook toen de competitie stil lag werden er volop wedstrijden gespeeld. We speelden op zaterdag vaak onderling een wedstrijd of tegen een ander team. Dat blijven ze toch het leukste vinden.

    Voor de eerste keer tegen een hoger team en op een groot veld was spannend, maar ze vonden het vooral heel leuk en het ging al best aardig.

    Tijdens die wedstrijden is er verder weinig te beleven op het sportpark. Er is minder reuring, het is erg rustig. Wij zijn als trainers bevoorrecht dat we nog langs de lijn mogen staan, andere ouders mogen niet meer komen kijken. Toen er nog competitiewedstrijden gespeeld werden, maar toeschouwers geen toegang hadden, maakten we een livestream. Als coach ben je druk met de wedstrijd bezig en de spelers vergeten tijdens het voetballen vaak ook alles eromheen, die maken plezier en moeten vooral lekker voetballen. De ouders missen het wat dat betreft nog het meeste, sommigen komen iedere week kijken en zitten nu al heel lang thuis. En de spelers missen hun ouders natuurlijk als ze een prachtig doelpunt gemaakt hebben.